Pemandangan biasa di sungai-sungai Sarawak. Apakah kita mahu membiarkan tragedi terus berulang? (pix:Mohammad Anuar Abdul Rahman -SUD) |
Namun siginifikan di sebalik tragedi mengorbankan tiga nyawa pegawai kerajaan itu amat besar maknanya, bagi Ahli Parlimen Barisan Nasional Kapit, Datuk Alexander Nanta Linggi. Baru-baru ini ahli parlimen itu ada mengimbau kembali tragedi itu dan dipetik oleh akhbar di Sarawak.
Kata Alexander, bertolak daripada nahas itulah kerajaan persekutuan berjanji untuk membina jalan darat yang selesa bagi kegunaan penduduk di Sarawak. Kerajaan berjanji melakukan pembangunan itu dengan menaiktaraf jalan lori balak yang tidak digunakan menjadi jalan awam. Ini janji kerajaan konon sebagai cara mengelak lebih banyak penduduk di negeri itu berdepan tragedi bot karam.
Namun, Alex dipetik sebagai meluahkan kesalan kerana janji itu kini hanya tinggal janji. Janji kerajaan untuk menaiktaraf jalan balak masih tidak ditunaikan sehinggalah satu lagi tragedi lebih besar yang mengorbankan 13 nyawa di Tatau berlaku baru-baru ini.
Kebergantungan penduduk terhadap laluan sungai sebagai prasarana pengangkutan utama masih tidak diberi perhatian. Di sesetengah kawasan termasuk di Kapit, penduduk masih dilihat bersesak-sesak menaiki bot setiap kali mereka mahu bergerak dari satu kawasan ke kawasan yang lain.
Keperluan mereka terhadap jalan darat kini dikatakan sangat-sangat mendesak, terutama apabila jumlah penduduk semakin bertambah dan khidmat bot pula dikatakan masih kekal pada tahap lama - mendedahkan penumpang kepada kemungkinan nahas yang lebih kerap.
Apakah masalah yang amat sulit sangat mahu melaksanakan jalan darat di Sarawak? Apakah kerajaan hanya akan melakukan kerja-kerja pembinaan jalan darat yang mencukupi di negeri itu selepas berbelas atau berpuluh lagi nyawa melayang di tengah sungai?
Bukankah prasarana awam adalah sebahagian daripada tuntutan tanggungjawab yang mesti diutamakan?